Rita 53 jaar, gestreste oma

Photo by William Krause De persoon op de foto is niet de persoon uit de vraag. Foto dient enkel ter illustratie.
Ik hou van mijn zoon en mijn 5-jarige kleinzoon, maar mijn schoondochter bezorgt me alleen maar stress. Ze is erg kritisch en kortzichtig. Ik heb me vrijwillig aangemeld om op mijn kleinzoon te passen nadat ze weer aan het werk ging en het heeft me alleen maar problemen opgeleverd. Ze behandelt me alsof ik de betaalde hulp ben en niet erg slim. Ik heb mijn zoon en schoondochter een schema gegeven van wanneer ik naar mijn hobby’s en de sportschool ga, zodat we kunnen coördineren. Ze negeert het en belt me op een minuut van tevoren om op te passen en raakt overstuur als ik nee zeg. Ze heeft me een sportschoolrat genoemd omdat ik meerdere keren per week spinning en yoga doe en overdreven religieus omdat ik naar de kerk ga. Ze heeft geklaagd dat ik mijn kleinzoon meeneem als ik ga. Ik werd zelfs uitgescholden omdat ik mijn kleinzoon meenam naar mijn vrienden omdat ze misschien een hond hebben.
Ik ben gestopt met het oppassen op mijn kleinzoon bij hen thuis, omdat er steeds meer klusjes op mijn schouders werden gelegd. Als ik klaag, beschuldigt ze me ervan haar carrière te saboteren. Mijn zoon verdedigt me niet en zegt dat zijn vrouw nu eenmaal zo is. Mijn zussen zijn met pensioen gegaan in een stad op zes uur rijden afstand, en mijn dochter is daar ook gaan wonen na jaren in het buitenland te hebben doorgebracht. Ik denk erover om daarheen te verhuizen. Maar mijn zoon en zijn vrouw krijgen nog een baby, en ik weet dat ze van mij verwachten dat ik de kinderopvang die ik aanbood herhaal. Ik hou van mijn kleinzoon, maar ik ga mezelf niet nog eens vijf jaar dit aandoen. Mijn schoondochter heeft gedreigd om te weigeren dat ik mijn kleinzoon nog zie. Ik ben bang dat ze dat ook doet. Wat moet ik doen?
Beste gestreste oma,
De beslissing over waar je gaat wonen moet over jou gaan en wat je wilt, niet over je zoon en schoondochter. Zelfs als je relatie met hen makkelijker was, ben je ze geen onbeperkte kinderopvang verschuldigd, en je bent ook niet verplicht om in je huidige stad te blijven omwille van hen. Als je gelukkiger en meer voldaan zou zijn in dezelfde stad als je zussen en je dochter, ga dan je gang en verhuis. Als je liever wilt blijven waar je bent, ga dan niet weg om te voorkomen dat je onder druk wordt gezet om op te passen. Vertel je zoon en schoondochter gewoon dat je niet langer hun vaste oppas kunt zijn.
Je hoeft niet op hun regels of klachten in te gaan; je kunt je concentreren op de feiten. Want afgezien van de frictie tussen jou en je schoondochter, klinkt het echt alsof jouw schema en de wensen en behoeften van je zoon en schoondochter wat betreft kinderopvang niet compatibel zijn. Ze hebben waarschijnlijk iemand nodig die er elke dag of de meeste dagen kan zijn als ze allebei werken. Je hebt andere plekken om naartoe te gaan en andere dingen die je wilt doen. Het is bewonderenswaardig dat je in de eerste plaats wilde helpen en vrijwilligerswerk hebt gedaan, maar als hun behoeften en wensen niet overeenkomen met jouw beschikbaarheid of capaciteit als verzorger, is het beter voor jullie allemaal om daar eerlijk over te zijn.
Ik weet dat je het zat bent. Maar als je doel is om een grote uitbarsting te voorkomen, maak dit dan niet persoonlijk als je met je zoon en schoondochter praat – het hoeft niet over jou versus iemand anders te gaan; het kan ook gaan over het feit dat ze een service nodig hebben die jij niet denkt te kunnen bieden. Als je tijd met je kleinkind(eren) wilt doorbrengen en je vindt het nog steeds prima om af en toe op te passen, kun je dat zeggen, terwijl je ze laat weten dat ze andere regelingen moeten treffen voor regelmatige zorg. Het is hun verantwoordelijkheid om een regeling te vinden die werkt voor hun gezin, en dat geldt ongeacht of je af en toe helpt of waar je besluit te gaan wonen.
Gerard