Francis (50 jaar)
Ik ben begin vijftig en begin mijn vrouw niet meer seksueel aantrekkelijk te vinden. Door de jaren heen is ze geleidelijk aan aangekomen tot het punt dat ze nu meer weegt dan ik. Ik ben 1,80 meter
en heb een normaal gewicht voor een atletische, actieve man. Ik heb er gemengde, tegenstrijdige gevoelens over. Op fysiek vlak vind ik het niet leuk, ze is helemaal niet meer aantrekkelijk met haar vetrolletjes en de gehobbelde vertbenen en ze stapt nu ook anders en ik merk dat ik walg en medelijden met haar heb. Ook op medische basis kan het op de lange termijn niet goed zijn.
Ik heb het in het verleden nog al gevraagd levensstijlveranderingen aan te brengen, die dan bij haar drie tot vier weken duurden en dan gaf ze het op en werd haar gewicht nog groter. Het zorgt ervoor dat ik me boos en niet gerespecteerd voel. Ik heb het gevoel dat ik mijn vrouw niet hoef te vragen een redelijk gewicht te hebben en dat ze dat zelf zou moeten beseffen. Maar tegelijkertijd vermijd ik het probleem, omdat ik haar niet wil vernederen en van streek wil maken.
Beste Francis
Mensen veranderen nu eenmaal. Misschien was het omgekeerd en zorgde je partner heel goed voor haar lichaam en haar gewicht en had jij je laten gaan. De vraag is of zij jou dan nog aantrekkelijk zou vinden.
De zorgen over de gezondheid van uw vrouw zijn belangrijk maar er aanwijzingen dat mensen ook gezond kunnen zijn, ongeacht hun gewicht. Het klinkt vooral alsof de manier waarop dit voor jou van belang is, toch niet in de eerste plaats te maken heeft met haar gezondheid. Als dat zo was, zouden we het ook moeten hebben over haar slaapgewoonten, haar stressniveaus en de inname van kankerverwekkende stoffen. Het klinkt alsof dit voor jou van belang is, omdat je haar minder aantrekkelijk vindt en niet meer seksueel door haar opgewonden geraakt. Uiteraard spelen de media en de slankheidsbeelden een grote rol in de perceptie. Je kunt je natuurlijk wel de vraag stellen waarom je partner zo bijgekomen is. Eet ze haar frustraties weg omwille van de relatie met jou, omwille van haar werk, omwille van persoonlijke problemen, enz. Vergeet ook niet dat langdurige monogamie ons vraagt om één persoon voor altijd aantrekkelijk te vinden, in plaats van alle anderen. Dit is moeilijk. We veranderen allemaal naarmate we ouder worden, en het onderhouden van een relatie zal dat ook doen. Dat betekent dat we nog steeds alle anderen uitsluiten als we ouder worden, rimpels, gezakte oogleden, vetrolletjes enz krijgen die nu eenmaal met leeftijd te maken hebben. De aantrekkingskracht verandert veel in de tussenliggende decennia, en het is oké om met die overgangen te worstelen.
Er lijkt een zekere vijandigheid die u hier lijkt te uiten. U zegt dat u zich “walgt” en “niet gerespecteerd” voelt. Het klinkt alsof gewicht gepaard gaat met veel gemoraliseerde mislukkingen voor jou; alsof je haar luiheid, slordigheid en minachting voor hoe jij haar ervaart toeschrijft aan haar. Dit is gewoon geen goede gevolgtrekking. Het gewicht van mensen verandert om allerlei redenen, vooral naarmate we ouder worden en onze hormonen veranderen.
Waarom zorgt haar gewicht ervoor dat jij je zo voelt, in plaats van enige andere “verandering in levensstijl” of kenmerk van haar uiterlijk? Wat als zij op een dag walgt en niet gerespecteerd voelt door je grijzende haar, je rimpelige huid, je spierverlies?
Het is één ding om te worstelen met het aantrekkelijk vinden van uw partner. Het is iets anders om in het licht daarvan een tekortkoming aan je partner toe te schrijven; om minachting voor ze te voelen, of alsof ze onder je staan. Voor de levensvatbaarheid van uw relatie is het van cruciaal belang dat u deze gevoelens kunt scheiden.
Dat geldt zelfs puur vanuit het standpunt van eigenbelang. Niemand is een grotere freak in de lakens en meer opgewonden om te investeren in aantrekkelijkheid dan iemand die denkt dat zijn partner hem aanbidt. En niemand probeert zijn lichaam te verbergen en deinst meer terug voor aanraking dan iemand die de minachting van zijn partner kan ruiken.
Gooi het roer om en laat haar voelen dat je haar nog steeds graag ziet, uiteindelijk is de binnenkant nog altijd belangrijker dan de buitenkant. Als je voelt dat je haar bemint en aanbidt, gaat ze wellicht automatisch spontaan zelf inspanningen om nog meer aanbeden tekunnen worden. Door haar te zeggen of te laten voelen dat je van haar walgt gaat dit haar ook persoonlijk van je afduwen. Het haar zeggen en pushen dat ze moet vermageren, zal er niet toe leiden dat ze streeft “minder walgelijk” te zijn.
Het afnemen van de aantrekkingskracht is één ding. Maar verwar dat niet met moreel inzicht over uw vrouw. Als je die gevoelens niet kunt scheiden, kan je beter de relatie verbreken en vertrekken. Maar misschien krijg je spijt van de combinatie van uiterlijk en morele waarde zodra je ziet dat eigen lichaam onder jou ook begint te veranderen of dat je een ongeval krijgt waarbij je zelf minder aantrekkelijk wordt of een ernstige ziekte waarbij je van haar hulp afhankelijk wordt.
Gerard