Bron Randy Kinne-rot Unsplash.com Willekeurige foto De betrokken persoon is niet de persoon met de hulpvraag.
Goedele, 43 jaar
Mijn vriend en ik zijn nu twee jaar samen, hebben een langeafstandsrelatie (we leven twee uur rijden uit elkaar). We zijn allebei blij en serieus over onze relatie. Hij heeft al een paar relaties gehad
en is elke keer bedrogen. Dit heeft hem echt beschadigd en hij wordt erg bang dat ik bij iemand anders wil zijn of dat ik op een dag niet meer van hem zal houden. Hij maakt zich ook zorgen als ik een tijdje geen berichten stuur. Ik heb een drukke agenda en dus het is soms moeilijk om berichten te sturen. Ik vertel hem dit, maar hij kan niet goed overweg met enige verandering in het systeem.
Hij raakt ook erg overstuur en dreigt te vertrekken wanneer ik een man vernoem die ik ken. Ik heb geprobeerd hem te verzekeren dat ik hem nooit zal verlaten, omdat ik van hem hou, maar dit helpt helemaal niet.
Hij zegt dat als ik contact neem met andere mannen om eens weg te gaan , hij me zal moeten verlaten, omdat hij niet weet hoe hij met zijn angst moet omgaan. Hij raakt zelfs van streek als ik mannen die gewoon vrienden zijn, op sociale media contacteer. Ik begrijp de pijn die hij heeft doorgemaakt en ik steun hem heel erg, maar soms weet ik niet wat ik moet doen en geef ik gewoon toe aan wat hij wil, omdat ik er een hekel aan heb hem ongelukkig te zien. Ik weet dat dit niet het juiste is om te doen!
Ik ben wanhopig op zoek naar advies over hoe ik vertrouwen tussen ons kan opbouwen.
Beste Goedele
Over het algemeen vindt er aan het begin van een relatie een tijdelijke versmelting tussen partners plaats, waarbij beide mensen behoorlijk wat saamhorigheid zoeken terwijl ze hun externe interesses en vriendschappen enigszins verwaarlozen. Maar in gezonde partnerschappen, naarmate de relatie zich ontwikkelt, wordt een wederzijds comfortabele balans gevonden tussen verbondenheid en onafhankelijkheid, en beide mensen vinden het leuk om samen te zijn, maar waarderen en respecteren ook de behoefte van de ander aan tijd uit elkaar.
Dat is niet hoe je relatie is geëvolueerd, en na twee jaar voel je je gefrustreerd en gesmoord. Je vriend heeft weinig interesse in hoe je je voelt – over de druk die hij op je uitoefent om te reageren, zelfs als je het druk hebt, over zijn dicteren van de parameters van je platonische vriendschappen, over zijn poging om controle uit te oefenen op de activiteiten waaraan je deelneemt tijdens je vrije tijd – omdat hij hecht meer waarde aan zijn veiligheid dan aan die van jou. Maar de veiligheid die hij voor zichzelf denkt te creëren, is een illusie. Het soort veiligheid dat hij zoekt, kan alleen van binnenuit komen. Als je hem snel een sms stuurt of ermee instemt niet met je mannelijke vrienden te communiceren, vult dat zijn leegte – maar niet voor lang. Het is alsof je water in een zeef giet in plaats van in een kom.
Je kunt hem niet een veilig gevoel geven, omdat zijn vertrouwenskwesties niets met jou te maken hebben – en misschien ook niet zoveel met zijn exen. U zegt dat hij in al zijn relaties is bedrogen. Wanneer een patroon als dit naar voren komt, komt er een adagium in me op: als er een gevecht uitbreekt in elke bar waar je naartoe gaat, ben jij het misschien. Soms kiezen mensen met vertrouwensproblemen voor onbetrouwbare mensen, omdat die mensen zich bekend bij hen voelen. Evenzo kiezen mensen met boze ouders vaak voor boze partners, voelen mensen met alcoholische ouders zich vaak aangetrokken tot partners die nogal wat drinken, en degenen die teruggetrokken of kritische ouders hebben, zijn getrouwd met teruggetrokken of kritische echtgenoten.
Dit alles wil zeggen dat de manier om vertrouwen bij je vriend op te bouwen niet is door aan zijn eisen te voldoen en je eigen behoeften te verwaarlozen; door met hem te delen hoe die eisen je voelen en welke impact ze hebben op je relatie. U kunt beginnen door hem te vertellen dat u begrijpt dat hij zich veilig moet voelen, maar dat zijn pogingen om u veilig te voelen, u wegduwen in plaats van dat u zich dichter en meer verbonden met hem voelt. Je kunt zeggen dat je niet verantwoordelijk bent voor wat zijn andere vriendinnen deden, en dat de enige manier waarop hij zich zekerder kan voelen in jouw liefde, is dat hij het innerlijke werk doet dat nodig is om zijn angst beter te begrijpen. U kunt zeggen dat u niet het gevoel heeft dat er met uw behoeften rekening wordt gehouden, en dat u, omdat u wilt dat uw relatie bloeit, hoopt dat hij zal proberen meer over zichzelf te weten te komen door een therapeut te bezoeken. Je kunt hem laten weten dat als het om liefde gaat, kwetsbaarheid de prijs is voor toelating; we riskeren ons hart in elke intieme relatie, en u kunt niet garanderen dat u hem nooit zult verlaten, net zomin als hij u dat kan garanderen. Je kunt ook duidelijk communiceren wat belangrijk voor je is in een langdurige relatie, zoals dat je allebei vrienden en hobby’s hebt en elkaars bredere werelden respecteert en tegelijkertijd monogaam blijft.
Als je vriend bereid is om naar binnen te kijken en werk maakt om verantwoordelijkheid te nemen voor zijn angst, vertel hem dan hoeveel je het waardeert als je merkt dat hij veranderingen aanbrengt: ik voelde me zo goed over ons toen ik je niet terug kon sms’en meteen en het lukte goed zonder mij. Tegelijkertijd, als zijn bezitterigheid weer binnensluipt, negeer het dan niet – zorg ervoor dat je elke keer uitlegt hoe zijn gedrag je op dat moment laat voelen.
Door de verantwoordelijkheid voor zijn veiligheid weer aan hem over te dragen, creëer je een gezonde en evenwichtige relatie waardoor jullie je beiden op de lange termijn veiliger zullen voelen. En als je vriend dit werk niet wil doen, als hij niet kan accepteren dat niemand hem kan redden behalve zichzelf, dan kun je iets anders doen dan zijn andere vriendinnen – je kunt de relatie beëindigen met oprechtheid en mededogen, misschien met liet hem een glimp opvangen van hoe een toekomstige relatie eruit zou kunnen zien wanneer hij er klaar voor is om zijn aandeel erin te bezitten.
Gerard
