Veronique 31 jaar
Mijn partner en ik hebben totaal verschillende communicatiestijlen.
Ik praat graag over dingen die me dwars zitten, terwijl hij nogal stil is en niet veel zegt, zeker niet als we conflicten hebben.
Als hij dichtklapt, begin ik me zorgen te maken dat het betekent dat hij boos op me is.
Dit kan zijn omdat mijn vader toen ik als kind opgroeide, heel stil werd als hij boos was, en dan ontplofte hij in woede.
Doordat hij niet reageert, word ik nog meer lastig omdat ik zo graag probeer uit te vinden of hij boos is of niet.
Hoe lossen we dit op? Ik heb het gevoel dat het gezond is om over je problemen te praten , maar tegelijkertijd wil ik ook zijn behoeften respecteren.
Beste Veronique
Ten eerste is het belangrijk dat jullie beiden elkaars communicatiestijlen erkennen en respecteren. Er zijn veel verschillende communicatiestijlen. Zolang je elkaar elementaire vriendelijkheid en respect betoont, is geen enkele manier inherent ‘beter’ of ‘slechter’ dan de andere.
Als je het leuk vindt om dingen meteen uit te praten, is dat volkomen begrijpelijk en geldig, en als je partner wat tijd nodig heeft om zijn gedachten en emoties te verwerken voordat hij communiceert, is dat ook volkomen begrijpelijk en ook geldig. Ik weet dat het eng is om je zorgen te maken dat je communicatiestijlen niet compatibel zijn, maar ik denk dat het belangrijk is om te beginnen met te erkennen dat jullie twee van nature verschillende communicatiestijlen zullen hebben. Als je het gevoel hebt dat je stijl wordt gezien en gerespecteerd door je partner, krijg je veel meer ruimte om veranderingen in je stijl aan te brengen. Aan de andere kant, als je denkt dat je partner je probeert te dwingen te veranderen of je daarvoor beoordeelt, wordt het een stuk moeilijker om de dingen op hun manier te willen doen.
Vervolgens zou ik jullie twee willen aanmoedigen om nieuwsgierig te zijn naar de manier waarop jullie dingen doen als jullie geen ruzie of conflicten hebben. Misschien zijn dan open gesprekken wel mogelijk zonder dat een van beide boos wordt, uitvliegt en de ander zich terugtrekt en niets zegt. Waarom is het zo belangrijk om dingen meteen en gedetailleerd te bespreken? Waarom heeft je vriend de behoefte om wat tijd en ruimte te nemen? Door dit soort vragen met een open geest en oprechte nieuwsgierigheid aan elkaar te stellen, krijg je het gevoel dat je in hetzelfde team zit.
Weet je vriend van je de geschiedenis met je vader? Als dat niet het geval is, zou het erg nuttig zijn om uit te leggen dat wanneer hij stil wordt, het bij jou herinneringen oproept aan de op handen zijnde woede van je vader. Het klinkt alsof hij niet in past zoals je vader deed, dus ik zou heel duidelijk zijn dat je weet dat hij een ander persoon is en waarschijnlijk om verschillende redenen ruimte inneemt. Als je vriend je kan begrijpen dat je reageert op oude, pijnlijke herinneringen in plaats van op zijn daden, kan hij zich meer openstellen voor het onderzoeken van zijn gedrag.
Het kan jullie ook helpen om te praten over het verschil tussen intentie en impact. Ik vermoed dat het de bedoeling van je vriend is om wat tijd vrij te maken, ervoor te zorgen dat hij op een gezonde en verantwoordelijke manier kan communiceren. Maar de impact die het op je heeft, is dat het je bang maakt dat hij boos is. In relaties is de impact van onze acties zo vaak heel anders dan de intentie. Soms kan het helpen om dit simpelweg te erkennen.
Vervolgens zou ik jullie twee willen aanmoedigen om een probleemoplossende benadering te kiezen voor jullie communicatiestijlen. Voer een gesprek over de manier waarop u communiceert. Zeg iets als: ‘Oké, dus ik begrijp waarom je graag de ruimte inneemt voordat we ergens over communiceren. Ik weet ook dat ik het liefst meteen communiceer, en ik ben geneigd bang te worden voor jouw stilte. Hoe brengen we deze twee dingen in balans? ”
Om super praktisch te worden, raad ik je aan als ik met een stel met hetzelfde patroon werk, om de partner die ruimte nodig heeft het volgende te laten doen: zeg dat ze wat ruimte nodig hebben, leg uit waarom ze die ruimte nodig hebben , en beloof terug te komen en er later een gesprek over te hebben. Zodat je vriend je iets zou kunnen zeggen als: ‘Ik wil hier met je over praten. Ik heb wat ruimte nodig om eerst mijn gedachten en gevoelens te achterhalen. Ik ben niet boos op je, ik wil gewoon zeker weten dat ik goed kan communiceren. Zullen we over twee uur terugkomen en dit gesprek afronden? ” Dat stelt hem in staat zijn behoeften te uiten en helpt u op uw gemak te zijn.
Gerard