Britt, 23 j.
Photo by Rowan Chestnut Willekeurige foto De betrokken persoon is niet de persoon met de hulpvraag.
Ongeveer 3 1/2 jaar geleden werd de enige liefde die ik ooit had gekend van mij en van deze aarde genomen. Hij was mijn enige vertrouweling; wij waren voor elkaar gemaakt. We hadden beloofd voor altijd samen te zijn, wat er ook gebeurde. Er waren tijden dat hij me misbruikte, emotioneel en een keer fysiek, maar ik keek langs dat alles heen en ging op zoek naar een betere toekomst.
Ik hield echt van hem en hij hield echt van me. Op dat moment dacht ik eraan hoe moeilijk het zou zijn om te gaan verder studeren en op kot te gaan nabij een hogeschool. Ik was helemaal niet voorbereid op wat er gebeurde toen ik daar aankwam. Mijn vriend gebruikte soms drugs en hij kon daar moeilijk mee omgaan. Dikwijls belde hij me ’s nachts omdat hij geen idee had waar hij was, dat hij bang en alleen was.
Bij elk telefoontje werd mijn hart uit mijn borst gerukt en zou ik mijn ogen uithuilen. Op een nacht kreeg ik een telefoontje waarin werd verteld dat hij overleden was door het nemen van een overdosis. In een fractie van een seconde waren al mijn verwachtingen en dromen kapot!
Hij was samen met een kennis die hem die overdosis heeft helpen toedienen en die niet ingegrepen heeft toen het begon mis te gaan. Niets kan hem terugbrengen, ik weet het. Maar niemand heeft het recht om iemand van deze aarde weg te nemen!
Hoe moet ik de schuld en pijn in mijn hart oplossen als het nu niet is verdwenen? Zelfs aan hem denken brengt oncontroleerbare tranen in mijn ogen. Ik heb nooit de kans gekregen om de pijn op te lossen die hij zelf bij mij heeft veroorzaakt toen hij nog leefde, en nu kan ik zijn dood niet aan. Sinds het gebeurde, ben ik geobsedeerd door het hele ding en kan ik het niet uit mijn gedachten krijgen.
Wat moet ik doen? Het is gemakkelijk om te zeggen: “Ga naar een therapeut”, maar ik ben geweest maar ik heb het gevoel dat het niet werkt. Help me een manier te vinden om deze pijn te beëindigen en om verder te kunnen gaan met mijn leven. Wat moet ik doen?
Beste Britt,
Je hebt al veel pijn in je leven meegemaakt en overleefd. Ik vind het gewoon opmerkelijk dat je al zover geraakt bent. Neem even de tijd om jezelf hiermee te feliciteren. Je moet nu verder gaan dan overleven. Jouw toekomst hangt af van de vraag die je je stelt: “Hoe moet ik dit oplossen?” Je weet dat je verder moet. Als je het oplost, kun je verder gaan dan overleven – zelfs tot het punt van terug van het leven genieten.
Je hebt een nogal gecompliceerd verdriet, omdat je vriendje je pijn heeft gedaan en jullie nooit uitgepraat hebben waarom dit gebeurde en welke plaats dit had in jullie relatie. Maar hierover blijven piekeren zal dat feit niet veranderen – of je genezing helpen. Je hebt nu 3 1/2 jaar rouw. Het is tijd om verder te gaan dan het verdriet en opnieuw te gaan leven.
Je zegt dat je een therapeut bezocht hebt. Dat is geweldig. Maar counseling kan je niet veranderen. Je moet dat zelf doen. Een goede hulpverlener kan je laten zien hoe, maar de behoefte moet van binnenuit komen.
Hoe te beginnen? Eerst heb je een visie nodig. Je hebt een bestemming nodig of je reizen zullen nergens toe leiden. Koop een pen en papier en geef een beschrijving van hoe je je leven verder wil organiseren. Neem de tijd om het uit te werken. Waar ga je wonen, wat voor werk ga je doen, wat voor soort mensen zullen je leven vullen, hoeveel persoonlijke ruimte gezond zou zijn, hoe sterk ben je en hoe laat je het zien? Hoe meer details u opneemt, hoe beter. Het is me niet duidelijk of je nog studeert aan de hogeschool of dat je ondertussen een diploma hebt gehaald en/of werk hebt gevonden.
Probeer je gevoelens van je af te schrijven. Plan hoe je van je huidige leven overgaat naar je nieuwe visie op hoe het leven voor jou kan zijn. Maak je levensplan gedetailleerd – zoveel als nodig. Hoe gaat je het aanpakken? Wanneer? Met welke middelen?
Betrek uw therapeut bij dit proces. Deel met hem / haar uw visie en uw ontluikend plan. Je therapeut kan je helpen beide te verfijnen tot je iets heel opwindends hebt! Alleen al weten dat je je verdriet moet oplossen, is een bepaalde motivatie. Als je een droom en een plan hebt, kan je terug naar de toekomst kijken in plaats van in het verleden te blijven hangen. Als je eenmaal een visie en een plan hebt, is het gewoon werken en doorgaan.
Je legt echt veel emotie vast tijdens het schrijven, en misschien profiteer je van dit geschenk als onderdeel van de therapie. Begeleide schrijfopdrachten kunnen u een kritieke doorbraak in het veranderingsproces bieden. U kunt deze ook met uw therapeut bespreken.
Gerard
